He llegado en Chile!

Hola gente!

Daar was ie dan: mijn eerste update vanaf Chileense bodem! Op het moment van schrijven zit ik in de bus richting Pucón. Na 3 dagen Santiago wordt het tijd om het Chileense landschap te ontdekken.
Zaterdagmiddag ben ik na 5 uur vertraging aangekomen in Santiago. We hebben een extra noodlanding moeten maken in Madrid, vanwege een passagier die dringend naar het ziekenhuis moest. We waren al ver voorbij Marokko, dus we moesten weer een heel stuk terug vliegen. Zaterdag klaarde het weer steeds meer op en hadden we een prachtig uitzicht over de Andés. Het mooiste uitzicht vanuit een vliegtuig so far!

Het hostel in Santiago was echt heel chill. De eerste dag heb ik naast voetbal kijken niet heel veel gedaan. Er werd een pubcrawl georganiseerd vanuit het hostel die erg goed scheen te zijn, maar het leek me niet heel verstandig om veel alcohol te consumeren na een vrijwel slapeloze nacht. De volgende dag werd ik vroeg wakker en heb ik el cerro Crístobal beklommen; een van de hoogste plekken in Santiago. Het was een erg mooie klim waar ook veel fietsers zich aan waagden, iets waar mijn Nederlandse wielerhart sneller van ging kloppen. Eenmaal boven was ik ietwat teleurgesteld, de mist was nog steeds niet opgetrokken. Toch was het al indrukwekkend, de heuvel bleek een heilige plek te zijn en omdat het zondag was waren er veel mensen die een gebed kwamen brengen bij het beeld van Santa Maria, die net als het Jezusbeeld in Rio over de stad uitkeek. Er was ook muziek waarin Maria aanboden werd, wat alles een vredig gevoel gaf.

Na drie kwartier was de mist al veel verder opgetrokken en kon ik ook de Andés zien! Wauw, ik was op slag verliefd. Die bergen zijn zo mooi! 20 minuten later werd het zicht weer minder, dus besloot ik weer naar beneden te gaan en naar el Vega Central, een supergrote markt met voornamelijk groente en fruit, te gaan. Later bleek dat het geen mist was maar smog, iets dat de stad helaas erg tergt. De markt had veel overeenkomsten met de markten die ik in Azië heb gezien, alleen schreeuwden de mensen hier minder en werd er minder onderhandeld over de prijs. Voor minder dan 3 euro heb ik dikke sokken en een muts op de kop getikt, het was die ochtend 3 graden (!!) en ik was daar dus héél goed op voorbereid. Uhu. Na ook nog wat fruit op de kop getikt te hebben was het tijd voor voedsel. Ik bestelde een salade (lees: slablaadjes, geraspte wortel en een half ei) en ze vroeg of ik daar nog een salade bij wou. Dit bleek een mini-versie van mijn grote salade te zijn. Na deze zeer voedzame maaltijd heb ik de metro gepakt naar een shoppingmall om een vest te kopen, want ik was mijn vest in de haast vergeten tijdens mijn overstop in Parijs..

’s Avonds was de grote avond: el final Chile vs. Argentina! De hele dag waren de mensen al aan het zingen en zwaaien met Chileense vlaggen en alles ging super vroeg dicht. Met een grote groep backpackers uit het hostel hebben we de wedstrijd in een grote ruimte achterin een kroeg gekeken met een paar honderd Chilenen. Wat een gekkenhuis! Bij het volkslied van Argentina was het een en al fluitconcert en boe-geroep en iedereen ging helemaal los tijdens de wedstrijd. Toen na de strafschoppen Chile kampioen was, barstte het helemaal los. Iedereen omhelsde elkaar en ging de straten op. In een lange stoet liepen we naar Plaza d’Italia, waar heel Chile kwam om het kampioenschap te vieren. Het was echt bizar!! Iedereen zong, sprong, schreeuwde, maakte Argentina belachelijk en was zo blij! Echt geweldig om een kampioenschap in het land zelf mee te maken.

De volgende dag ging ik een stadswandeling maken. Qua bezienswaardigheden heeft Santiago niet heel veel te bieden, maar ik vind het een erg fijne stad om doorheen te wandelen. De nacht ervoor was Catarina’s telefoon gestolen en ze had de hoop dat hij op de zwarte markt verkocht zou worden die dag, dus gingen we met een groep backpackers naar de zwarte markt. Die telefoon vond ze natuurlijk nooit terug, maar het was erg gezellig en er was een Spaanse live-rockband. Doug, een van de backpackers, sleurde mij mee naar voren om een of andere midden-Amerikaanse dans te dansen, ik kende de dans niet maar het was erg leuk en alle Chilenen waren helemaal blij. Wanneer zie je nu gringo’s (blanke buitenlanders) op de zwarte markt dansen! ’s Avonds ben ik uit eten geweest met een paar Australiërs en hebben we in het hostel kaartspellen gespeeld. Ook in het hostel werd volop gedanst, iets dat je in Azië nooit zou zien! Zo grappig om te zien dat ook alle mannen hier zo enthousiast zijn over dansen, kunnen de Nederlanders nog heel veel van leren.

Het Spaans is hier zoals ik had verwacht best lastig te verstaan, de Chilenen hakken de laatste letters van de woorden af en spreken snel, maar ik kan me prima redden hier. Ik ben wel blij dat ik een goed basisniveau Spaans heb, want veel mensen spreken geen Engels en in het zuiden wordt dat alleen maar erger. Ze hebben hier erg grappige voetgangersstoplichten waar de lichten zich aanpassen aan de tijd dat het licht nog op groen staat; het poppetje beweegt en gaat steeds sneller rennen naarmate de kleur bijna verandert naar rood. De mensen zijn over het algemeen vriendelijk. Ik heb hier niet het gevoel dat ik constant aangestaard wordt omdat ik blond ben, al is mij wel al 2 keer de liefde verklaard. Ze hebben hier ook grappige winkels als Sombreria’s, waar ze sombrero’s verkopen. Daarnaast is het mij ook nog steeds gelukt mijn vegetarische levensstijl vast te houden, ze verkopen hier niet veel vega-eten maar met een beetje fantasie is het prima overleven hier.

Ik ben nu dus onderweg naar Pucón, zo’n 12 uur rijden naar het zuiden. De smog heb ik inmiddels achter mij gelaten en er wordt een Minonsfilm gestart, dus het is tijd om te stoppen met schrijven (sorry, iets te uitgebreid) en mijn Spaanse kennis weer op de proef te stellen.

Hasta el proximo vez!