Bolivia
Door: Margriet Zwart
Blijf op de hoogte en volg Margriet
23 Juli 2016 | Bolivia, La Paz
Buenos días!
Ik ben net, na een verbazingwekkend fijne busreis, aangekomen in La Paz, Bolivia! Wachtend op de citytour die om 11 uur start heb ik nu alle tijd om jullie te updaten (up te daten?)!
Na Valparaíso ben ik naar La Serena gegaan. Mijn missie daar is geslaagd; ik heb dolfijnen gezien!! Naast dolfijnen ook veel zeeleeuwen (die overigens doodnormaal over het strand hupsten), zeeotters en zeehonden gezien. In La Serena waren niet veel backpackers, het is tenslotte laagseizoen. Wel een leuk stadje om doorheen te wandelen. Geprobeerd een fiets te huren, maar na anderhalf uur hopeloos door toch écht de juiste wijk rondgelopen te hebben en zelfs agenten op fietsen tevergeefs gevraagd waar ik dan toch een bicicleta kon huren, de hoop opgegeven en het strand opgezocht.
Mijn volgende stop was San Pedro de Atacama. Precies, in de Atacama woestijn, de droogste woestijn ter wereld! De bus kwam pas na een uur, en inmiddels was er een grote groep backpackers ontstaan die op de bus wachten. Ik herkende Sam van de citytour in Valparaíso. Sam en Eve hadden ook nog geen hostel, dus we besloten om samen een hostel te zoeken zodra we in San Pedro waren. Na 18 uur kon ik mij eindelijk bevrijden van de dikke, snurkende Chileense man die naast mij zat. We werden gelijk benaderd door een man die een hostel had. Dit hostel was niet heel chill, maar aangezien alles volgeboekt was in SP waren we blij dat we iets hadden. 's Middags zijn we naar Valle de La Luna gegaan, heel toeristisch maar wel erg mooi om te zien! Letterlijk betekent dit vallei van de maan, het landschap lijkt, je raadt het al, erg op dat van de maan. Na de tour gelijk een ander hostel gezocht. Sam en Eve hadden al een hostel voor de dagen erna, en we konden er gelukkig eerder in! Dit hostel was zooo veel beter!
De volgende dag om 4.30 opgehaald om naar de geysers te gaan. Het was behoorlijk koud, -5C, later op de dag zouden de geysers te hoog en gevaarlijk zijn dus daarom vertrokken we zo vroeg. Naast de geysers ook veel van het landschap gezien. En sneeuw! Veel sneeuw. Sneeuw in de woestijn, raar maar waar. De volgende dagen zijn we gaan sandboarden en naar Rainbow Valley gegaan, waar de bergen veel verschillende kleuren hadden. Deze tour was gelukkig veel minder populair en toeristisch.
San Pedro is een klein dorpje met 3000 inwoners, zelfs kleiner dan Kollumerzwaag! Maar dan overspoeld met hordes backpackers en gelegen op 2500m hoogte. Na 4 dagen besloten we dat het tijd werd voor een nieuw avontuur: de Uyuni tour in Bolivia! We boekten last minute en er waren eigenlijk nog maar 2 plekken beschikbaar, maar na wat onderhandelen konden we met z'n 3en dezelfde tour doen én in dezelfde 4x4 auto!
Om 7.30 's ochtends werden we opgehaald. Bij de Boliviaanse grens wisselden we van voertuig. Onze groep bestond uit 6 personen: naast Sam en Eve waren er nog de Singapoorse Thia en Yong en de Chineese Eva. De eerste dag hebben we veel lagunas gezien, flamingo's, llama's! De weg bestond uit sporen van andere 4x4's, erg hobbelig dus. Rond 5 uur kwamen we aan bij onze accommodatie. We waren al gewaarschuwd dat de eerste nacht stervenskoud zou zijn. En dat was ie!! Na 6 keer wakker geworden te zijn was het eindelijk 7 uur en tijd voor ontbijt. De tweede dag bestond uit meer lagunas, arbol de piedra (een rots in de vorm van een boom), en veel rijden. Ik had die ochtend erg last van de hoogte, het hoogste punt waar we waren was bijna 5000m. Die avond sliepen we in een zouthotel, dat gelukkig veel warmer was!
De derde dag was het dan eindelijk tijd voor Salar de Uyuni, de grootste zoutvlakte ter wereld. Deze zoutvlakte is net zo groot als Friesland, Groningen en Drenthe samen! 5.30 vertrokken om de zonsopkomst vanaf Isla Huasi te zien, een oud Inca eiland in het midden van de zoutvlakte. Na ontbeten en afscheid genomen te hebben van de liefste puppy van Zuid Amerika was het tijd voor de beroemde cliché foto's, die snel zullen volgen :)
Laatste stop van de tour was de train cemetry, waar oude verlaten treinstellen waren 'gestorven' en het kind in ons naar boven kwam! Na bijna elk toestel beklommen te hebben was het tijd om terug naar Uyuni te gaan en afscheid te nemen van de groep. Deze scheiding duurde gelukkig niet lang, want behalve Eva bleef iedereen in Uyuni die dag! Mijn bus ging pas om 8 uur en de rest bleef een nacht in Uyuni, dus we hadden veel tijd om rond te lopen en te genieten van het Boliviaanse eten, dat veel uitgebreider is dan het Chileense en ook veel vegetariër-vriendelijker! Na het eten dan toch echt afscheid genomen, maar Eve en Sam komen mij opzoeken in Lima en Thia en Yong zie ik hier weer in La Paz, dus het was niet een heel zwaar afscheid gelukkig :)
Morgen vlieg ik naar Rurrenabaque waar ik een week in een ecolodge in de Amazone zal verblijven. De zon begint inmniddels steeds meer te schijnen en haar roep wordt steeds sterker, dus het wordt tijd voor wat vitamine D!
Ciao!
Ik ben net, na een verbazingwekkend fijne busreis, aangekomen in La Paz, Bolivia! Wachtend op de citytour die om 11 uur start heb ik nu alle tijd om jullie te updaten (up te daten?)!
Na Valparaíso ben ik naar La Serena gegaan. Mijn missie daar is geslaagd; ik heb dolfijnen gezien!! Naast dolfijnen ook veel zeeleeuwen (die overigens doodnormaal over het strand hupsten), zeeotters en zeehonden gezien. In La Serena waren niet veel backpackers, het is tenslotte laagseizoen. Wel een leuk stadje om doorheen te wandelen. Geprobeerd een fiets te huren, maar na anderhalf uur hopeloos door toch écht de juiste wijk rondgelopen te hebben en zelfs agenten op fietsen tevergeefs gevraagd waar ik dan toch een bicicleta kon huren, de hoop opgegeven en het strand opgezocht.
Mijn volgende stop was San Pedro de Atacama. Precies, in de Atacama woestijn, de droogste woestijn ter wereld! De bus kwam pas na een uur, en inmiddels was er een grote groep backpackers ontstaan die op de bus wachten. Ik herkende Sam van de citytour in Valparaíso. Sam en Eve hadden ook nog geen hostel, dus we besloten om samen een hostel te zoeken zodra we in San Pedro waren. Na 18 uur kon ik mij eindelijk bevrijden van de dikke, snurkende Chileense man die naast mij zat. We werden gelijk benaderd door een man die een hostel had. Dit hostel was niet heel chill, maar aangezien alles volgeboekt was in SP waren we blij dat we iets hadden. 's Middags zijn we naar Valle de La Luna gegaan, heel toeristisch maar wel erg mooi om te zien! Letterlijk betekent dit vallei van de maan, het landschap lijkt, je raadt het al, erg op dat van de maan. Na de tour gelijk een ander hostel gezocht. Sam en Eve hadden al een hostel voor de dagen erna, en we konden er gelukkig eerder in! Dit hostel was zooo veel beter!
De volgende dag om 4.30 opgehaald om naar de geysers te gaan. Het was behoorlijk koud, -5C, later op de dag zouden de geysers te hoog en gevaarlijk zijn dus daarom vertrokken we zo vroeg. Naast de geysers ook veel van het landschap gezien. En sneeuw! Veel sneeuw. Sneeuw in de woestijn, raar maar waar. De volgende dagen zijn we gaan sandboarden en naar Rainbow Valley gegaan, waar de bergen veel verschillende kleuren hadden. Deze tour was gelukkig veel minder populair en toeristisch.
San Pedro is een klein dorpje met 3000 inwoners, zelfs kleiner dan Kollumerzwaag! Maar dan overspoeld met hordes backpackers en gelegen op 2500m hoogte. Na 4 dagen besloten we dat het tijd werd voor een nieuw avontuur: de Uyuni tour in Bolivia! We boekten last minute en er waren eigenlijk nog maar 2 plekken beschikbaar, maar na wat onderhandelen konden we met z'n 3en dezelfde tour doen én in dezelfde 4x4 auto!
Om 7.30 's ochtends werden we opgehaald. Bij de Boliviaanse grens wisselden we van voertuig. Onze groep bestond uit 6 personen: naast Sam en Eve waren er nog de Singapoorse Thia en Yong en de Chineese Eva. De eerste dag hebben we veel lagunas gezien, flamingo's, llama's! De weg bestond uit sporen van andere 4x4's, erg hobbelig dus. Rond 5 uur kwamen we aan bij onze accommodatie. We waren al gewaarschuwd dat de eerste nacht stervenskoud zou zijn. En dat was ie!! Na 6 keer wakker geworden te zijn was het eindelijk 7 uur en tijd voor ontbijt. De tweede dag bestond uit meer lagunas, arbol de piedra (een rots in de vorm van een boom), en veel rijden. Ik had die ochtend erg last van de hoogte, het hoogste punt waar we waren was bijna 5000m. Die avond sliepen we in een zouthotel, dat gelukkig veel warmer was!
De derde dag was het dan eindelijk tijd voor Salar de Uyuni, de grootste zoutvlakte ter wereld. Deze zoutvlakte is net zo groot als Friesland, Groningen en Drenthe samen! 5.30 vertrokken om de zonsopkomst vanaf Isla Huasi te zien, een oud Inca eiland in het midden van de zoutvlakte. Na ontbeten en afscheid genomen te hebben van de liefste puppy van Zuid Amerika was het tijd voor de beroemde cliché foto's, die snel zullen volgen :)
Laatste stop van de tour was de train cemetry, waar oude verlaten treinstellen waren 'gestorven' en het kind in ons naar boven kwam! Na bijna elk toestel beklommen te hebben was het tijd om terug naar Uyuni te gaan en afscheid te nemen van de groep. Deze scheiding duurde gelukkig niet lang, want behalve Eva bleef iedereen in Uyuni die dag! Mijn bus ging pas om 8 uur en de rest bleef een nacht in Uyuni, dus we hadden veel tijd om rond te lopen en te genieten van het Boliviaanse eten, dat veel uitgebreider is dan het Chileense en ook veel vegetariër-vriendelijker! Na het eten dan toch echt afscheid genomen, maar Eve en Sam komen mij opzoeken in Lima en Thia en Yong zie ik hier weer in La Paz, dus het was niet een heel zwaar afscheid gelukkig :)
Morgen vlieg ik naar Rurrenabaque waar ik een week in een ecolodge in de Amazone zal verblijven. De zon begint inmniddels steeds meer te schijnen en haar roep wordt steeds sterker, dus het wordt tijd voor wat vitamine D!
Ciao!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
