Bienvenidos a Miami

Buenos!

Huh, wat is dit nu, een .... reisverslag?! Jawel! Ik heb besloten om mijn nieuwe avonturen toch wel bij te houden. Dus, bij deze.

Afgelopen zondag ben ik na 11 uur vliegen aangekomen in Miami. Heit, mem en Sietske waren zo lief om mij naar Keulen te brengen, waar vandaan ik een érg goedkope vlucht op de kop had getikt. Ook een erg fijne vlucht, want doordat er zo weinig mensen aan boord waren, kon ik stiekem een hele middelste rij claimen en heerlijk uitgebreid film zitten kijken. Eenmaal aangekomen stond Nicole mij al op te wachten. Helaas moest ze nog iets langer wachten, want de controle was (zoals ik al gehoord had van veel verhalen) streng. Gewoon streng. Geen iris scans, maar wel streng.

Na bijna een jaar zag ik Nicole weer terug, die ik ken van mijn rescue course die ik vorig jaar december gedaan heb in Utila. Ze haalde me op met de auto (behoorlijk luxe, daarover later meer). Ik was erg moe maar liet onderweg alle indrukken op me inwerken. Alles was zo groot, het was tropisch warm (Nicole vond het koud), en bovenal erg mooi. Nicole woont in Miami Beach (!!!!) dus het was niet heel lang rijden naar haar appartement.

Nicole had nog gewoon uni deze week, dus maandagochtend ben ik alleen op ontdekkingsreis gegaan. Het waaide erg hard, maar het was gelukkig al wel gestopt met regenen. Eerste stop: STRAND! Door de bewolking was het geen ideaal strandweer, maar als er iets is waar ik blij van word, dan is het de zee, die tevens erg ruig was deze ochtend. Tweede stop: de pier in het zuiden. Hier vandaan had je een erg mooi uitzicht op zowel de kustlijn als de haven en de andere eilanden die Miami rijk is. Overal waar je loopt zie je wel palmbomen hier, en alles is dus zo groot. Dat brengt me terug naar Nicole's auto. Wat betreft auto's is dit een droombestemmingen voor elke man. In elke straat zie je wel een Ferrari of Dodge of ander groot beest staan. Niet alleen zijn ze kneiterduur, veel auto's zijn ook bizar groot.

's Avonds nam Nicole me mee naar dé winkelboulevard, die letterlijk om de hoek ligt: 1 straat lopen en je bent er. We liepen de ijssalon in om ijs te proeven (Dulce de leche!), en vervolgens doodleuk niets te kopen. Hetzelfde deden we bij de snoepwinkel. Ze mag dan in Miami Beach wonen, Nicole is, net als ik, niet echt van het geld verspillen aan onnodig dure dingen. Dus geen bolletje ijs voor $5 voor ons. Alles is echt heel duur hier. Een kilo mandarijnen voor $6, een zak spinazie voor $4.. Ik ben erg blij dat we thuis kunnen koken en niet elke dag uit eten moeten.

De volgende ochtend begon wél gelijk erg zonnig, en bracht ik dus door op het strand. Gevolg: rood. 's Middags gingen we naar een duikwinkel in Miami (het vaste landdeel), om de duikcomputer te kopen die Nicole al zolang ik haar ken wil hebben. Oh alles wordt hier ook weergeven in prijzen zónder BTW! Dus die kilo mandarijnen en zak spinazie zijn nog zo'n 15% duurder.. Vervolgens gingen we naar Little Havana om te lunchen. Helaas kent de Cubaanse keuken niet veel (lees: geen) vegetarische gerechten, dus hield ik het bij bonensoep en yuka patat. Yuka is een soort aardappel die ik ook veel at in Peru. Er zijn hier erg veel latino's. Overal hoor je reggeaton en Caribische muziek, naast de vele Latijns Amerikaanse restaurants verkopen ze in de supermarkten o.a. empenadas en het is gebruikelijker om iemand aan te spreken in het Spaans dan in het Engels, wat zeer bevorderlijk is voor mijn Spaans.

Na ons Cubaans feestmaal reden we verder naar Wynwood, een alternatieve wijk waar de beroemde Wynwood walls zich bevinden. Dit deed me denken aan een mix van Camden Town in Londen en de alternatieve buurt van Berlijn. Erg veel street art overal en organische hipster tentjes. En een gitaar/auto winkel waar ze peperdure auto's van $1.5 miljoen verkopen. Gister zijn we nog naar Key Biscayne geweest, een eiland op een halfuurtje rijden, en deel van de stad. Helaas was het café waar we heen wouden al dicht vanwege Thanksgiving, en gingen we door naar het Marine Research Center waar Nicole meewerkt aan wetenschappelijk onderzoek naar haaien. Totaal anders dan de onderzoekscentra van de RUG, maar daar zwemmen dan ook geen haaien voor je deur. Hier wel! De uni lag echt pal aan het water en Nicole vertelde me dat onder de brug naast de uni 3 nurse sharks leven. Ik kon helaas niet mee met een shark tagging expeditie, maar dit was een goed alternatief.

Morgen vlieg ik dan eindelijk terug naar Honduras! Ik kan niet wachten om iedereen terug te zien en weer te duiken. Nicole is gisteravond al vertrokken, dus die zie ik ook weer terug. Voor nu ga ik eerst nog heerlijk genieten van het strand hier :)

Ciao!